Szkoła Podstawowa Nr 116
im. Aleksego Rżewskiego w Łodzi

Stoszesnastka Wesoła Gazetka nr 45 (02/2024)

W tym numerze: 

• joga jak lekarstwo  
• nasze pasje 
• nasze recenzje
• nasze podróże 
• moda na wiosnę 
• nasze sprawy 

Marzec, co z deszczem chadza, mokry czerwiec sprowadza.

Rozmowy z ciekawymi ludźmi

Joga jak lekarstwo 

W tym numerze przeprowadziłyśmy wywiad z Panią Magdą Rucińską, która prowadzi zajęcia jogi na terenie naszej szkoły. Uczęszczamy na nie od pół roku.

Dlaczego zaczęła Pani prowadzić zajęcia jogi?

Moja historia z jogą zaczęła się ponad 3 lata temu. Pracowałam wówczas online i na jednym szkoleniu poruszony był temat energii i wibracji. To było coś zupełnie nowego dla mnie i intuicyjnie zaczęłam poszerzać tę wiedzę. Od lat trenowałam fitness w domu i zaczęłam ten intensywny trening zastępować spokojną jogą. Nie miałam wtedy o niej pojęcia, więc korzystałam z filmików na YouTube. Nie trwało to długo, jak zaczęłam odczuwać różnice w sobie, w swoich reakcjach i swoim sposobie myślenia. Byłam dość przygnębiona życiem. Szybko się denerwowałam, a później płakałam po nocy. A przecież nie chciałam od życia niczego innego, jak być szczęśliwą, być szczęśliwą mamą czworga dzieci i mieć szczęśliwy związek. A jednak w każdym aspekcie było na odwrót. Pewnego dnia praca online mnie tak zmęczyła, że postanowiłam z niej odejść. Mając już nieco świadomości jogowej, nie szukałam niczego na siłę. Wysłałam intencję o swojej nowej prący. Miała być przyjemna i trwać kilka godzin dziennie, bym miała czas dla rodziny. Nie szukałam pomysłu, to on znalazł mnie. Zobaczyłam dwie reklamy o jodze dla dzieci. Pomyślałam o moich dzieciach i bo widziałam, jakie daje korzyści mnie. Okazało się, że jedyny na tamten moment kurs stacjonarny na instruktorkę jogi dla dzieci jest w Zgierzu. Czułam w środku, że to jest moja droga. Codziennie praktykowałam i wgłębiałam się w filozofię energii, wszechświata, wibracji, świadomości. Jeszcze wtedy dość nieśmiało poszłam do dyrekcji placówek w mojej okolicy, by zaproponować takie zajęcia. Pamiętam swój strach przed pierwszymi zajęciami pokazowymi. Jednak po pierwszym minutach strach odszedł, a ja z radością weszłam w zabawę z dziećmi. I tak zaczęły napływać zgłoszenia, zrozumiałam, że moja intencją się spełniła. 

Co najbardziej lubi Pani w swojej pracy? 

 Najbardziej w swojej pracy lubię to, że nie jest ona pracą. Jest zabawą, przyjemnością, radością. Poza tym dzieci to cud i skarb. Gdy widzę w ich oczach coraz większą iskierkę wiary w Siebie, to czuję nieopisane szczęście i wdzięczność. I to jest to, co kocham w tych zajęciach najbardziej. Choć małe, to coraz bardziej poznają Siebie, swoje emocje i zaczynają wierzyć, że są wyjątkowe. Dawanie im przestrzeni na nieocenianie i na samopoznanie, na pokochania Siebie. 

W czym pomogła Pani joga? 

Joga uratowała mi życie. Mnie, moim dzieciom i mojemu związkowi. W końcu jestem mamą, jaką pragnęłam być, jestem partnerką, jaką chciałam być i potrafię się cieszyć z życia. Pomogła mi stanąć do Siebie i poznać Siebie. Najpierw polubić Siebie, by móc pokochać Siebie i napełnić tą miłością innych. I wreszcie nauczyła mnie jak być swoim lekarzem. Wyleczyłam swój kręgosłup i zatoki. Integrując swoje emocje, pozbyłam się permanentnego bólu i kataru. Choć lekarz zakazał mi praktykować.  

Czy praca z dziećmi panią męczy? 

Nie miałam godziny zajęć, które by mnie męczyły. Świadomość, jak działa Wszechświat nie dopuszcza takiej interpretacji. Zdarzają się trudniejsze momenty, ale wtedy uwagę kieruje do Siebie, co mi ta sytuacja mówi o mnie, gdzie mam jeszcze niezagojoną ranę, traumę, nie kieruję tego w dzieci. 

 Komu najbardziej zaleca pani jogę? 

Na jogę nigdy nie jest za wcześnie ani za późno. Joga jest dla każdego, jednak nie każdy jest w danym momencie na nią gotowy. Joga daje start do wzięcia odpowiedzialności za swoje życie, za swoje reakcje, za swoje relację, za zdrowie, za ciało, za swoje samopoczucie. Każdy ma do niej dostęp i każdego zachęcam, by Stawić się do szczęścia. 

Dziękujemy za ciekawą rozmowę. 

Jestem wdzięczna, że wybraliście mnie do wywiadu, to zaszczyt.

Wywiad przeprowadziły Lena Foks i Nadia Podgórska  z  klasy VI b.

 Nasze podróże

Fascynująca Malta

W ferie miałam okazję poznać z rodziną rozkwitającą śródziemnomorską Maltę. Jest to niezwykle małe państewko, które muska zielenią dopiero w lutym, gdyż w letnich miesiącach jest tam zupełna susza. Malta odznacza się malowniczymi widokami, klimatyczną Vallettą i turkusowymi lagunami sprawiającymi w lecie niejednemu turyście towarzystwo. Pogoda jest najczęściej sprzyjająca spacerom i aktywnościom turystycznym na świeżym powietrzu. Jest to destynacja, w której żaden podróżnik nie będzie odczuwał nudy. Znajdziecie tutaj wiele upamiętniających historię Malty muzeów, ważne katedry, doskonałe fale na windsurfing, przestrzeń na nurkowanie w czystej otchłani Morza Śródziemnego, sklepy z wyrobami własnoręcznymi, niezliczoną liczbę restauracji i barów, a nawet wioskę wyjętą z kadru filmu "Popeye" z 1980 roku. Valletta to najdalej na południe wysunięta stolica Europy, która jako jedyna została wpisana w całości na listę UNESCO. Wieczorami jej wąskie uliczki zapełniają się dużą ilością turystów, a także całe miasto tętni życiem o niemal każdej porze. Miasto niezwykle inspiruje swym wyglądem i nie pozwala ominąć ani jednej uliczki podczas zwiedzania.

Jeśli lubisz podziwiać zachwycające widoki i poznawać starannej kolebki kulturowe państwa, to Malta jest zdecydowanie miejscem wartym odwiedzenia przez Ciebie.

Blanka Oleksiak klasa VI b. 

Zdjęcia wykonane przez Blankę Oleksiak z klasy VI b.

Nasze hobby

Gimnastyka artystyczna 

Od 6 lat trenuję gimnastykę artystyczną w Pasji. Uczęszczam na zajęcia w Aleksandrowie Łódzkim, ale nie jest to jedyne z miast, w którym istnieje ten klub. Treningi odbywają się dwa razy w tygodniu i trwają godzinę. Miałam przyjemność brać udział w zajęć z różnymi nauczycielkami.

Zajęcia są bardzo różnorodne, czasem zaczynamy od ćwiczeń z piłką albo biegamy. Najczęściej jednak zaczynamy skacząc na skakankach, potem mamy pół godzinną rozgrzewkę z rozciąganiem np.: szpagaty. Po rozgrzewce ćwiczymy na materacach, robimy akrobatykę np.: gwiazdy, mostki ze stania czy przewroty. Niekiedy po tych ćwiczeniach mamy czas wolny z piłkami. W zależności, z którą trenerką mamy zajęcia, są one różne np.: z jedną trenerką czasami mamy cały trening z piłkami.

Na zajęcia przychodzimy w naszych strojach, jest to czarne body z logo, legginsy, skarpetki oraz spódniczka. Musimy też mieć klapki, by przejść z szatni do sali. Nasze stroje są obowiązkowe i konkretne, wymagane przez założycielkę szkoły. Dodatkowo musimy mieć wysoko upiętego koka.

Nadia Marzyńska  klasa VI b

Czwórki - Minisiatkówka

Czwórki to jedna z gier Minisiatkówki. Oprócz czwórek do tej grupy należą także dwójki i trójki. Jak nazwa wskazuje, jest to gra, w której na boisku znajduje się czterech zawodników. Są to osoby w wieku 12 lat lub poniżej. Gra kończy się gdy jedna z drużyn zdobywa 15 punktów. Zawodnicy w czasie jednej akcji mogą wykonać trzy odbicia na swojej połowie boiska. 

Czwórki to gra, w której w zależności od liczby punktów zajmujesz miejsce w tabeli rozgrywek. Dwie najlepsze drużyny przechodzą do dalszych etapów gry. Turnieje odbywają się co miesiąc na jednej z hal sportowych, która jest organizatorem zawodów. Na jednym boisku jest rozstawionych kilka siatek, a mecze odbywają się równolegle. Sędziami są wówczas osoby, które również kiedyś grały w tego typu rozgrywkach, najczęściej starsi zawodnicy lub zawodniczki. Podstawową zasadą podczas gry jest nieprzekraczanie linii przy zagrywce. Ważne jest także, aby w czasie akcji nie dotknąć siatki i skutecznie zaatakować na drugą stronę boiska, aby drużyna przeciwna nie odebrała piłki. 

Uważam, że jest to ciekawy sposób na wprowadzenie młodych zawodników w świat siatkówki (:

Aleksandra Nowicka klasa VI b

Kilka słów o modzie w 2023 roku

Oto kilka najważniejszych trendów modowych w 2023 r.: 

Moda Vintage i Retro: Wielu nastolatków inspirowało się modą z poprzednich dekad. 

Sportowy design: w 2023r.  popularne były dresy, sportowe bluzy oraz buty. 

Oversize: Luźne bluzy z kapturem, obszerne T-shirty oraz długie koszule i spodnie z szerokimi nogawkami były w ubiegłym roku częstym wyborem.  

Szerokie Spodnie Cargo: W 2023 roku powróciły z lat 2000. 

Jeśli chodzi o makijaż,  to najczęstszym wyborem okazuje się być no make-up, czyli bardzo delikatny makijaż. 

Co będzie modne wiosną 2024 roku ? 

Tej wiosny popularnymi kolorami mają być  brązy i beże, klasyczne szarości, pastelowe kolory oraz wiosenna zieleń. 

Wiosenne trendy modowe: 

Business Casual: Eleganckie elementy garderoby przenikają do codziennego stylu.  

Minimalizm lat 90.: Czerń i biel wracają jako klasyka mody. 

Sportowa elegancja: Wygodne sneakersy, spodnie w kant i eleganckie loafersy z jeansami to połączenie, które będzie modne w nadchodzącym sezonie.  

Zofia Mosińska  klasa VI b

Skokowe klasy w jeździectwie

W jeździectwie, a konkretnie w skokach, wyróżniamy kilka głównych klas jeździeckich,  które nie są niczym innym jak wysokościami uzależnionymi od liter:

LL = do 90 cm

L= 100 cm

L1 = 105 cm

P = 110 cm

P1 = 115 cm

N = 120 cm

C = 130 cm

C1 = 135 cm

CC = 140 cm

CC1 = 145 cm

CS = 150 cm

CS1 = 155 cm

Jadąc na zawody,  patrzymy, jaką literą oznaczone są organizowane konkursy, aby stwierdzić, czy jesteśmy na nie odpowiednio przygotowani. Każdy koń i jeździec dochodzi do danych wysokości we własnym czasie, a przygotowania do zawodów zajmują około 3 tygodni. Najwyżej w historii skoczył Alberto Larraguilbel na koniu Huaso w 1949 roku skacząc 2 metry i 47 centymetrów,  zapisując się tym samym do Księgi Rekordów Guinnessa.  

Julia Pakuła klasa VI b

Nasze recenzje

,,Tunele ’’ Roderick Gordon i Brian Williams

Czy koniec tunelu może okazać się początkiem?

Czternastoletni Will Burrows, mieszkający w Highfield, mieścinie pod Londynem, ma jedno zainteresowanie - archeologię i kopanie tuneli. Dzieli je z ojcem - ekscentrycznym doktorem Burrowsem, kustoszem muzeum. Jego rodzina nie jest typowa, matka siedzi godzinami przed telewizorem, a siostra załatwia sprawy dorosłych takie jak podatki itp. Chłopiec ma problemy z nawiązywaniem relacji w szkole, szczególnie z powodu na jego albinizm i niemożność przebywania na słońcu przez dłuższy czas.

Wszystko w jego świecie odwraca się do góry nogami, gdy jego tata znika w tajemniczych okolicznościach. Po tym, jak policja, prywatni detektywi, a nawet matka i siostra odpuszczają poszukiwania, Will postanawia wziąć sprawy w swoje ręce. Wraz z przyjacielem Chesterem znajdują dziwny, ukryty głęboko w piwnicy domu Burrowsów tunel. Jeszcze nie wiedzą, jak wiele odkryją...

,,Tunele’’ to historia o poszukiwaniu swojego miejsca na ziemi (i pod nią), o przyjaźni, której się nie opuszcza i smutnej prawdzie, z którą nie umiemy się oswoić. To też opowieść o wiecznym strachu i zagubieniu, i przeciwstawianiu się im.

Jest to to idealna propozycja dla fanów książek przygodowych i fantasy. Dynamiczne zwroty akcji trzymają w napięciu i nie pozwalają oderwać się od książki. Mroczny klimat powieści pozwala idealnie wczuć się w świat podziemi. Z wieloma postaciami zaprzyjaźniamy się i martwimy, gdy coś im się złego przydarza. Jest to książka, która na długo pozostaje w pamięci.

Seria ,,Tunele’’ składa się z sześciu części : ,,Tunele’’, ,,Głębiej’’, ,,Otchłań”, ,,Bliżej’’, ,,Spirala’’, ,,Finał/Terminal’’. To według mnie nadal jest za mało :). Cała seria jest wysoko na mojej liście najlepszych książek i polecam ją z CAŁEGO serca!

Julian Bińkowski klasa VI b

 ,,Jak Podejść Rozpruwacza’’ 

“Jak Podejść Rozpruwacza” to opowieść o siedemnastoletniej Audrey Rose Wadsworth, córce angielskiego lorda, której opisane jest życie w luksusie i bogactwie. Mało kto jednak wie, że coś fascynuje ją bardziej niż eleganckie podwieczorki i przymiarki sukni z jedwabiu. Audrey często wymyka się do laboratorium stryja, żeby pod jego okiem odbywać praktyki z medycyny sądowej. Wraz z nieznośnie aroganckim i irytująco kompetentnym towarzyszem z prosektorium Audrey dołącza do poszukiwań seryjnego mordercy zwanego w mieście Kubą Rozpruwaczem. 

Opowieść napisana przez Kerri Maniscalco jest fenomenalna i ciekawa. Historia jest o miłości i zbrodni, a także o przyciąganiu i chemii. Książka bardzo mi się podobała i zachęcam do przeczytania jej! 

 Joanna Jaśkiewicz klasa VI b 

“Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy” 

Lubisz mitologię grecką? Przygody nastolatków (często niebezpieczne), potwory czy ciekawe misje? Świetnie trafiłeś! Seria ,,Percy Jackson” to idealny wybór. Cykl składa się z pięciu fascynujących książek: ,,Złodziej pioruna”, ,,Morze potworów”, ,,Klątwa tytana”,  ,,Bitwa w labiryncie” i ,,Ostatni Olimpijczyk”, a autorem jest Rick Riordan, którego utwory literackie znajdują się wśród bestsellerów New York Timesa. 

Akcja zaczyna się, gdy główny bohater Percy ma dwanaście lat, mieszka na Manhatanie wraz ze swoja mamą i jego ojczymem ,,śmierdzielem Gabe’m ’’. Percy’emu dość często przytrafiają się dziwne zdarzenia np. w szkole. Następnie odkrywa, że bogowie olimpijscy naprawdę istnieją, a te „dziwne” zdarzenia miały miejsce, ponieważ jego ojcem jest Posejdon, a on jest herosem (półbogiem). Później trafia do obozu herosów i musi wraz z dwoma nowymi przyjaciółmi wyruszyć na misję. W kolejnych częściach jest jeszcze ciekawiej, jeszcze więcej zagrożeń i wyzwań. Możecie doczekać się  nowych przyjaciół i wrogów, a także dowiedzieć się dużo o mitologii greckiej, która jest przekazana w niestandardowy sposób. 

Seria książek, na którą trafiłam przypadkiem,  jest teraz jedną z moich ulubionych lektur, a twórczość Ricka Riordana się na tym nie kończy. Polecam także cykl „Olimpijscy Herosi” oraz dla zwolenników seriali  - niedawno na Disney + powstała ekranizacja pierwszego tomu „Złodziej pioruna” (również warta obejrzenia). Miłego czytania i oglądania. 

Maja Sodulska    klasa V c 

“Wojownicy” 

“Wojownicy” to seria  książek napisana przez Erin Hunter, autorka pisze utwory,  których bohaterami są zwierzęta .W “Wojownikach” głównym bohaterem jest Rdzawy, który jest kotem domowym. W swoim wygodnym życiu tęsknił za przygodami, więc  pewnego dnia ucieka w dzicz i tam zaczynają się jego tarapaty . 

Seria książek jest bardzo ciekawa, przyjemna w czytaniu oraz w wielu momentach trzyma w napięciu. Spokojnie poleciłabym tę książkę każdej osobie, nawet gdy ta osoba nie lubi czytać . 

Amelia Kantor klasa V b 

 Recenzja gry "Catan"

Jest to gra od 3 do 4 graczy, jednak można w nią zagrać również we dwójkę. Najpierw rozkłada się 16 sześciokątnych pól ilustrujących różne krajobrazy, czyli miejsca, z których pobiera się dane surowce. Na tych 16 polach rozkłada się po jednym żetonie z liczbą na każde pole. Każdy z graczy dostaje 15 dróg , 5 osad i 4 miasta, a na środkowym polu („pustynia” )stawia się złodzieja ( kiedy ktoś wyrzuci 7, to przestawia złodzieja na jakieś pole np. na pole, na którym inny gracz ma na skrzyżowaniu postawioną osadę lub miasto i wtedy nie pobiera z tego pola danego surowca).

Gdy gra zostanie już rozłożona, każdy z graczy kładzie dwie osady na skrzyżowaniach pól, a obok nich drogi. Potem każdy rzuca dwoma kostkami ( w ustalonej kolejności). Gdy wypadnie np. 8, wtedy wszyscy gracze, którzy mają postawioną osadę na skrzyżowaniu z polem 8,  biorą dany surowiec,  na którym leży 8 z talii kart, np. gdy ósemka leży na polu z lasem, to bierze kartę z drewnem . Celem gry jest zdobycie 10 punktów. Punkty zdobywa się za miasta, osady i drogi, które pozyskuje się za zdobyte surowce, za najdłuższą połączoną drogę oraz za 3 karty rycerza, które można zdobyć również za dane surowce. Wygrywa osoba, która jako pierwsza zdobędzie 10 punktów.

Lubię tę grę, ponieważ gra się w nią dosyć długo  i gdy gram w nią np. z rodzicami, to spędzamy razem miło czas. Podczas gry można również handlować surowcami z innymi graczami, co jest dla mnie dosyć ciekawe. W tej grze podoba mi się również, ze gdy uzbieram już dane surowce, mogę je wymienić na np. drogę, osadę lub miasto. Interesujące są również karty rozwoju, w których można trafić przydatne rzeczy, np. dodatkowy punkt.

Bardzo polecam tę grę, ponieważ przyjemnie się w nią gra i można miło spędzić czas z bliskimi i z rodziną. Podczas gry jest również dużo przygód.

Laura Pawlak klasa V b

Stare pamiętniki, czyli wpisy różnych ludzi do sztambucha 

Kiedyś ludzie pisali pamiętniki o małym rozmiarze, do których wpisywali się ich przyjaciele, rodzina itp. Różne osoby wpisywały tam np. krótkie wierszyki lub miłe słowa. Trzeba było dać tej osobie notesik, aby ta osoba coś w nim napisała. Dzisiaj pamiętniki kojarzą nam się między innymi z codziennymi wpisami do notatnika o tym, co działo się danego dnia. Lecz dawniej istniały również inne pamiętniki. Mogły one być w kształcie serca, prostokąta czy kwadratu. Należało jednak wpisywać do pamiętników miłe rzeczy, a nie obraźliwe.                           

Nina Balczyńska i Lena Karwowska klasa V b 

Kącik żartów

Emeryt odebrał emeryturę. Wraca zadowolony do domu i spotyka kolegę:

• Coś ty taki radosny?
• Właśnie odebrałem emeryturę! Idę do domu trochę zaszaleć!
• A jak można szaleć w domu?
• Włączę sobie światło na pół godziny!

• Ile ma pani dzieci?
• Pięcioro.
• Ile dziewczynek, a ilu chłopców?
• Pięciu chłopców.
• Jak mają na imię?
• Józef.
• Wszyscy?
• Tak.
• A jak ich pani ich woła na obiad?
• Gdy wołam, to wszyscy Józefowie  przybiegają.
• A jak pani chce zawołać jednego?
• To wołam po nazwisku.
•  
• Jasiu, umiesz liczyć?
• Tak, tata mnie nauczył.
• Dobrze. A co jest po sześciu?
• Siedem.
• A po siedmiu?
• Osiem.
• Dobrze cię tata nauczył. A co jest po dziesięciu?
• Walet.

Z pamiętnika nauczycielki:

Rok 2020, 10 dzień kwarantanny:

Chodzę po domu i upominam kota: ,,Nie biegamy po korytarzu!’’

Żona wściekła na męża dzwoni do niego:

• Gdzie ty się szwędasz?!
• Kochanie, pamiętasz ten sklep jubilerski, gdzie podobał ci się ten naszyjnik z perłami?
• Tak, misiu…- odpowiada wzruszona żona.
• To jestem w pubie obok.

Klasówka z biologii. Nagle nauczycielka mówi:

• Jasiu, nie ściągaj!
• Ale ja nie ściągam.
• Przecież widziałam, że liczysz sobie żebra!

Ojciec krzyczy na Jasia:

• Znowu jedynka z historii?!
• To przez Łokietka…
• To przestań się z nim zadawać!

Wyboru żartów dokonał Julian  Bińkowski z klasy VI b

Nasze sprawy

Sonda

Zapytaliśmy naszych kolegów i nasze koleżanki  z klas IV - VIII o ich wyjazdy podczas ferii zimowych. W sondzie wzięło udział 110 uczniów, a przeprowadzili  ją Nadia Marzyńska i Szymon Wójcik  z klasy VI b.        

 Gdzie wyjechałeś/wyjechałaś podczas ferii? 

Za granicę - 17 osób

W Polsce:

• na wsi - 7 osób
• w górach - 30 osób
• nad morzem - 10 osób

Zostałem/ zostałam w domu - 46 osób

Kącik rysownika

Rysunek wykonała Katarzyna  Stańczykowska klasa V c

Piszesz wiersze, opowiadania, recenzje albo chcesz  spróbować swoich sił w pisaniu artykułów? Fotografujesz, rysujesz, masz duszę artysty? A może przeżyłeś coś ciekawego, czym chcesz się podzielić z innymi? Jeżeli tak, zgłoś się do nas! Zapraszamy do współpracy  wszystkie zainteresowane osoby!

 Opiekun gazetki - p. Dorota Bartczak

Redaktorzy:  Blanka Oleksiak,, Julian Bińkowski, Julia Pakuła, Aleksandra Nowicka, Zofia Mosińska,, Nadia Marzyńska,  Lena Foks, Nadia Podgórska,   Maja Sodulska,  Katarzyna Stańczykowska, Laura Pawlak,  Nina Balczyńska, Lena Karwowska, Szymon Wójcik